استاد دانشگاه ایلینوی آمریكا تشریح كرد
سه گانه كرونا، آنفلوانزا و ورزش
ایت بال: یكی از اساتید دانشگاه ایلینوی آمریكا، نكات مهمی را درباب رابطه میزان ورزش و افزایش سطح ایمنی بدن و مسائل مربوط به ویروس های كرونا و آنفلوانزا در این خصوص، بیان نمود.
به گزارش ایت بال به نقل از ایسنا، هردو ویروس آنفلوانزا و كرونا موجب عفونت تنفسی می شوند كه می توانند به خصوص برای افرادی كه نقص در سیستم ایمنی دارند موجب مشكلات بسیار جدی (مرگ) شوند. هرچند كه كووید-۱۹ نباید دست كم گرفته شود اما ویروس آنفلوانزا مشكل بزرگ تری به حساب می آید ولی به علت اینكه این ویروس مدت زمان زیادی است كه شناخته شده و رایج تر است، توجه كمتری به نسبت ویروس جدید كرونا، به آن می شود. كووید-۱۹ ترسناك است چون جدید است و ما اطلاعات زیادی در ارتباط با آن نداریم.
ویروس های جدید همیشه ترسناك هستند چون ما در مقابل آنها حدودا بی دفاع هستیم و واكسن لازم را نداریم. هم اكنون اقدامات لازم برای درك و توسعه راهبردهای پیشگیرانه برای مواجهه با كووید-۱۹ در جریان است و با این وجود هشدارهای پیشگیرانه جهانی برای جلوگیری از انتشار بیشتر این ویروس تا ساخت واكسن، بسیار مهمست.
آیا می توان در این روزها كه با شیوع كرونا ویروس مواجه هستیم به ورزش پرداخت؟ چه نكاتی را باید در نظر بگیریم؟ مجله علوم ورزشی و سلامت در روزهایی كه شیوع ویروس كرونا به یك بحران در دنیا تبدیل گشته به سراغ دكتر جفری وودز از دانشگاه ایلینوی رفته و درباره اثر ورزش بر میزان مرگ و میر موش های آزمایشگاهی بر اثر آنفلوانزا، سوالاتی را مطرح كرده است.
مطالعات دكتر وودز روی اثرات تمرین بر سیستم ایمنی، زیست شناسی میكروب ها و سالمندی، متمركز بوده است. او در میان نخستین پژوهشگرانی بوده كه اظهار كرده تمرین منظم می تواند اثر ضد-التهابی بر بدن داشته باشد و همین طور تمرین منظم می تواند پاسخ سیستم ایمنی به واكسن آنفلوانزا در افراد میان سال به بالا را بهبود بخشد.
دكتر وایمو ژو ( Weimo Zhu ) از دانشگاه ویسكانسین-مدیسن به مصاحبه با دكتر وودز پرداخته است كه در ادامه این مصاحبه را می خوانید:
دكتر ژو: لطفا خودرا بیشتر معرفی كنید و به خوانندگان ما بگویید كه چه چیزی نظر شما را به تحقیق در زمینه ورزش و ارتباط آن به سیستم ایمنی بدن جلب كرد؟
دكتر وودز: من هم اكنون مسئول اجرایی و محقق دانشگاه ایلینویز هستم و مدرك دكتری خودم را از دانشگاه كارولینا جنوبی دریافت كرده ام. همواره به درك تاثیر ورزش بر سیستم ایمنی بدن علاقمند بوده ام چونكه اطلاعات كمی در این حوزه در آن دوران وجود داشت. در دهه ۱۹۸۰، ایمن شناسی تمرین (exercise immunology)، رشته جدید در علم تمرین به حساب می آمد و با پیشرفت علم در گذر زمان، حالا اهمیت سیستم ایمنی برای عملكرد طبیعی بافت ها و اندام ها و پاتوفیزیولوژی و تطبیق این سیستم با تمرین و ورزش، بیش از پیش نمایان شده است.
دكتر ژو: لطفا درباره مطالعات معروف خود در ارتباط با ورزش و آنفلوانزا و یافته های این تحقیقات توضیح دهید.
دكتر وودز: در دهه ۲۰۰۰ ما چندین مطالعه روی موش ها و انسان ها با هدف درك چگونگی تاثیر تمرین بر عفونت و واكسیناسیون انجام دادیم. در مطالعات روی موش های آزمایشگاهی، دریافتیم كه تمرین استقامتی با شدت متوسط (Moderate) (۳۰ دقیقه در روز) می تواند از مرگ موش ها در مقابل آنفلوانزا جلوگیری كند. موش هایی كه برای مدت طولانی تر (۲.۵ ساعت در روز) ورزش می كردند، بعضی از علایم بیماری آنها تشدید شد اما میزان مرگ و میر آنها تفاوت مدلول داری با گروه موش هایی كه فعالیت نمی كردند را نشان نداد و این نتیجه رسیدیم كه تمرین متوسط می تواند اثرات مثبت و تمرین طولانی می تواند اثرات منفی بر سلامت موش هایی كه به آنفلوانزا مبتلا شده بودند، داشته باشد و به دلیلهای مشخص (اخلاقی) این آزمایش روی انسان ها صورت نگرفته است.
همچنین ما مطالعه دیگری انجام دادیم تا دریابیم كه آیا ۱۰ ماه ورزش استقامتی منظم می تواند واكنش های مرتبط به واكسیناسیون آنفلوانزا در افراد میان سال به بالا كه به علت ضعف سیستم ایمنی در خطر بیشتری قرار دارند را بهبود بخشد یا خیر؟
ما دریافتیم كه تمرین هوازی منظم و با شدت متوسط می تواند موجب بهبود اثرات محافظتی ناشی از واكسیناسیون سالانه در افراد شود كه می تواند موجب حفظ سطوح آنتی بادی های محافظتی در تمام فصولی كه آنفلوانزا شایع است (اسفند و فروردین) شود. بدین سبب نتیجه گرفتیم كه تمرین استقامتی منظم با شدت متوسط می تواند یكی از راه های بهبود اثر محافظتی واكسیناسیون آنفلوانزا باشد و سفارش می نماییم كه افراد هرسال از واكسن آنفلوانزا، استفاده كنند.
هردو ویروس آنفلوانزا و كرونا موجب عفونت تنفسی می شوند كه می توانند به خصوص برای افرادی كه نقص در سیستم ایمنی دارند موجب مشكلات بسیار جدی (مرگ) شوند، هرچند كه كووید-۱۹ نباید دست كم گرفته شود اما ویروس آنفلوانزا مشكل بزرگ تری به حساب می آید ولی به علت اینكه این ویروس مدت زمان زیادی است كه شناخته شده و رایج تر است، توجه كمتری به نسبت ویروس جدید كرونا به آن می شود؛ كووید-۱۹ ترسناك است چون جدید است و ما اطلاعات زیادی در ارتباط با آن نداریم.
ویروس های جدید همیشه ترسناك هستند چون ما در مقابل آنها حدودا بی دفاع هستیم و واكسن لازم را نداریم. هم اكنون اقدامات لازم برای درك و توسعه راهبردهای پیشگیرانه برای مواجهه با كووید-۱۹ در جریان است و با این وجود هشدارهای پیشگیرانه جهانی برای جلوگیری از انتشار بیشتر این ویروس تا ساخت واكسن، بسیار مهمست.
دكتر ژو: براساس مطالعات شما و پیشرفت های صورت گرفته در ۱۵ سال قبل در زمینه ورزش و ایمنی شناسی، این سوال مطرح می شود كه آیا مردم می توانند در این دوران كه با ویروس كرونا مواجه هستیم، ورزش كنند؟ اگر جواب مثبت است، چه مواردی باید رعایت شود؟
دكتر وودز: ورزش كردن در این برهه خطری به دنبال ندارد. افراد نباید فقط به علت اینكه یك ویروس جدید در محیط است، از اثرات سودمند ورزش روزانه غافل شوند. با این حال، چندین اقدامات پیشگیرانه برای كاهش خطر مبتلاشدن لازم است. اگر شما عادت به ورزش گروهی دارید، ممكنست بخواهید كه از نزدیكی به فردی كه علایم و نشانه های بیماری را دارد، پرهیز كنید اما مشكل این است كه افراد ممكنست پیش از بروز علایم، به بیماری مبتلا شده باشند.
در برخی موارد گذاشتن ماسك هنگام تمرین می تواند راهی برای كاهش این خطر باشد. بسیار مهمست كه وقتی با وسایل ورزشی كه در باشگاه ها یا پارك ها موجود هستند، كار می كنید، قبل و پس از استفاده آنها را ضدعفونی كنید. بعد از اختتام ورزش، حتما دست ها را با آب و صابون به مدت حداقل ۲۰ ثانیه شست وشو دهید. محلول های ضد عفونی كننده دست (با حداقل ۶۰ درصد الكل) می توانند مورد استفاده قرار گیرند اما مركز كنترل و جلوگیری از بیماری آمریكا اخطار داده است كه این محلول ها برای پاك كردن همه میكروب ها مفید نیستند.
این راهبرد نه فقط در این زمان، بلكه باید همیشه مورد استفاده قرار گیرد. همین طور سفارش می شود كه اگر امكان ضدعفونی كردن دست ها وجود ندارد، با دست ها، صورت و گردن را لمس نكنید تا زمانی كه شست وشو داده شوند.
در حال حاضر می دانیم كه ویروس كرونا بوسیله ذرات موجود در تنفس فرد بیمار یا تماس مستقیم با آنها، انتقال می یابد و راه اصلی انتقال ویروس كرونا بوسیله تماس نزدیك با فرد بیمار و خصوصاً بوسیله سرفه یا عطسه به سمت فرد دیگر است كه در فاصله یك تا ۲ متری قرار دارد.
دكتر ژو: آیا این سفارش های ورزشی برای افراد كم تحرك هم قابل استفاده است؟
دكتر وودز: آغاز به ورزش یا تمرین كردن برای افراد كم تحرك بی خطر است، هرچند سفارش های پزشكی درباره افراد مسن و افراد دارای بیماری های جانبی و مشكلات ارتوپدی باید در نظر گرفته شود. همانطور كه بیان كردم، اقدامات پیشگیرانه از مبتلاشدن به ویروس، باید صورت گیرد و هرچیزی كه احتمال برخورد شما با فرد مبتلا را زیاد می كند یا سیستم ایمنی شما را به خطر می اندازد، خطر مبتلاشدن را بالا خواهد برد.
اگر شما فرد كم تحركی هستید بهتر است در ورزش زیاده روی نكنید. تحقیقات پیشنهاد می كنند كه تمرین شدید یا طولانی برای فردی كه آمادگی لازم جسمانی را ندارد، می تواند عملكرد سیستم ایمنی را كم كند، بدین سبب افراد كم تحرك این سفارش را در نظر داشته باشند.
دكتر ژو: آیا افرادی كه به آنفلوانزا یا سارس یا كووید-۱۹ مبتلا شده اند می توانند ورزش كنند؟
دكتر وودز: افراد می توانند با علایم خفیف سیستم تنفسی (آبریزش بینی، تورم سینوس یا گلو درد خفیف) ورزش كنند. با این وجود سفارش می شود كه اگر علائمی نظیر گلودرد شدید، بدن درد، تنگی نفس، خستگی عمومی، سرفه خشك یا تب وجود دارد از ورزش كردن پرهیز شود. بعلاوه وقتی این علایم وجود دارد باید حتما به پزشك بازگشت كنید. بطور معمول دوره بازیابی عفونت های تنفسی به ۲ الی سه هفته زمان نیاز دارد كه در این مدت سیستم ایمنی بدن سلول های تی سایتوتاكسیك برای پاكسازی ویروس از سلول های عفونی را تولید می كند. پس از این دوره زمانی و هنگامی كه علایم برطرف شدند، می توان باردیگر تمرین منظم را با شدت كم شروع كرد.
دكتر ژو: در حالی كه بیشتر مطالعات تاثیر برنامه تمرینی طولانی مدت (۸ تا ۱۲ هفته) بر سیستم تمرینی را بررسی نموده اند، مطالعه دیگری نیز وجود دارد كه نشان داده است كه حتی یك جلسه تمرین می تواند عملكرد سیستم ایمنی فرد را بهبود بخشد. بدین سبب سوال این است كه آیا می توان با یك جلسه تمرین، به سرعت به مزیت مورد نظر رسید؟
دكتر وودرز: من معتقدم كه حتی یك جلسه تمرین نیز می تواند مفید باشد اما انجام تمرین منظم، مزیت بیشتری دارد. تغییرات مولكولی و سلولی در دقایق ابتدایی شروع تمرین یا فعالیت جسمانی، آغاز می شوند. بنابراین است كه الان مطالعات زیادی به موضوعاتی مثل مدت زمان نشستن، فعالیت بدنی و فواصل استراحتی، با هدف ارتقا سلامت، می پردازند. عقیده قدیمی وجود دارد كه ورزش موجب ایجاد واكنش جنگ یا گریز (به دلیل ترشح هورمون های استرس) می شود كه سلول های ایمنی را به حركت درمی آورد تا آماده مقابله با عفونت یا چالش های غیرعفونی محتمل كه با فعالیت ورزشی به وجود می آیند، شوند. این عقیده با نگرش امروزی كه ورزش موجب لطمه های ریز می شود، مطابقت دارد.
دكتر ژو: به نظر می رسد كه بیشتر مطالعات به این نتیجه رسیدند كه برای اثربخشی ورزش بر سیستم ایمنی، شدت فعالیت باید متوسط باشد. با این حال، كمپبل (Campbell) و ترنر (Turner) بعد از انجام تحقیق خود اشاره كردند كه ورزش با شدت بالا هیچ اثر منفی بر سیستم ایمنی ندارد. به نظر شما به جهت اینكه ورزش اثر مثبتی بر سیستم ایمنی داشته باشد، باید با چه شدتی انجام شود؟
دكتر وودز: آزمودنی های تحقیق كمپبل و ترنر افرادی بودند كه آمادگی جسمانی بالایی داشتند و به تمرینات استقامتی طولانی و تمرینات با شدت بالا، عادت داشتند. بااینكه من اعتقاد دارم كه تحقیق آنها یافته های ارزشمندی را در جمعیت ورزشكاران حرفه ای در اختیار ما قرار می دهد، اما از جانب دیگر مطالعاتی كه در آنها، آزمودنی های كم تحرك مجبور به انجام ورزش با شدت بالا شده بودند، نتایج متفاوتی را به ما نشان می دهند.
مطالعات كمی دراین زمینه به علت رعایت اخلاق در پژوهش و حفظ ایمنی و نیاز به كنترل دقیق متغیر های درگیر در عفونت ها، وجود دارد. بهترین مطالعات، آن هایی هستند كه به كنترل ورزش و بیماری عفونی در افراد می پردازند. انجام این گونه مطالعات روی انسان ها به علت ملاحظات اخلاقی دشوار است و حدودا پذیرش آنها توسط داوران مقاله، نا ممكن است.
مطالعات روی حیوانات می تواند اطلاعات با ارزشی در این حوزه در اختیار ما قرار دهد. بر این اساس مطالعات بسیاری وجود دارند كه نشان می دهند كه تمرین طولانی یا تمرین با شدت بالا می تواند احتمال بروز عفونت را بالا ببرد. این مطالعات با نتایج پژوهش كمپبل و ترنر مغایرت دارند. با این حال، مثل تمام مطالعات روی حیوانات، محدودیت هایی مثل تفاوت در گونه حیوان، فشار وارده بر اثر تمرین، نوع پاتوژن و زمان بندی تمرین، در ارتباط با عفونت وجود دارد كه باید پیش از رسیدن به یك پاسخ قطعی، در نظر گرفته شوند.
دكتر ژو: در حالی كه بیشتر مطالعات روی تاثیر ورزش هوازی بر عملكرد سیستم ایمنی، متمركز شده اند، اما بتازگی برمبنای برخی مطالعات به این نتیجه رسیده اند كه تمرینات مقاومتی و تمرینات بدن-ذهن شامل تای چی و یوگا نیز می توانند عملكرد سیستم ایمنی را بهبود بخشند. نظر شما درباره این تمرینات چیست؟
دكتر وودز: تحقیقاتی بتازگی به تعیین نقش تمرین مقاومتی و تمرین تناوبی با شدت بالا بر پارامتر های مختلف سیستم ایمنی پرداخته اند. برداشت من این است كه همچنان مطالعات كمی انجام شده است، بدین سبب رسیدن به پاسخ قطعی دشوار است.
در سال ۲۰۰۷ در یك مطالعه نشان دادیم كه پنج ماه تمرین تای چی می تواند بر بهبود پاسخ سیستم ایمنی به واكسیناسیون در افراد میان سال به بالا مفید باشد. ما افزایش مدلول داری در مقدار و ماندگاری پاسخ های آنتی بادی در سیستم ایمنی آزمودنی هایی كه به تای چی می پرداختند نسبت به گروه كنترل، مشاهده كردیم. در یك مطالعه مروری درباره اثرات یوگا، اشاره شد كه یوگا می تواند اثرات مثبتی برای كسانی كه از بیماری های التهابی رنج می برند، داشته باشد.
دكتر ژو: شما در زمینه ورزش و عملكرد سیستم ایمنی بدن، پیشتاز بوده اید، امكان دارد كه به سوالاتی اشاره كنید كه هنوز پاسخی برای آنها یافت نشده است، به این امید كه پژوهشگران جوان بتوانند به پاسخ این سوال ها دست یابند.
دكتر وودز: بااینكه پیشرفت های زیادی در زمینه درك تاثیر ورزش بر سیستم ایمنی صورت گرفته است، اما همچنان سوالات زیادی باقی مانده است. چالش مهم این است كه ما تا حدودی درباره این سوالات اطلاعات داریم اما محدودیت های آزمایش روی انسان ها و كمبود نمونه های حیوانی مناسب، پیشرفت در این حوزه را كند كرده است.
این مطلب از طرف نظام نعمتی- دانشجوی دكتری لطمه شناسی ورزشی و حركات اصلاحی دانشگاه گیلان تهیه شده و در اختیار ایسنا قرار گرفته است.
منبع: ایت بال
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب