برای سفر به فضا؛
پژوهشگر ایرانی طرح اولیه پیشرانه نوین موشك ارائه كرد
یک پژوهشگر ایرانی طرح اولیه یک پیشرانه موشک ارائه کرده که با همجوشی هسته ای و میدان های مغناطیسی می تواند انسان را به مریخ ببرد.
به گزارش ایت بال به نقل از اسکای نیوز، یک پژوهشگر ایرانی طرح اولیه یک پیشرانه جدید موشک ارائه کرده که می تواند در آینده انسان را به ماه ببرد. فاطیما ابراهیمی یکی از فیزیکدانان شاغل در آزمایشگاه فیزیک پلاسما وزارت انرژی آمریکا در دانشگاه پرینستون این طرح را ارائه کرده است. چنین پیشرانه ای از میدان های مغناطیسی برای پرتاب کردن ذرات پلاسما (گاز با بارالکتریکی) به خلاء فضا استفاده می نماید. طبق قانون دوم نیوتن و قانون سوم حرکت، حفظ حرکت به مفهوم رانش موشک به سمت جلو است. هرچند هم اکنون نیز پیشرانه های پلاسمایی که جهت استفاده از فضا تأیید شده اند از میدان های مغناطیسی استفاده می نمایند، اما طرح جدید از اتصال مجدد مغناطیس برای سرعت بخشیدن به ذرات استفاده می نماید. این پروسه در سراسر جهان وجود دارد اما بطور خاص برای انسان روی خورشید قابل مشاهده می باشد. هنگامیکه خطوط مغناطیسی با یکدیگر تداخل پیدا می کنند، پیش از جدا شدن و اتصال باردیگر آنها، انبوهی از انرژی به وجود می آید. انرژی مشابهی نیز درون ماشین هایی معروف به توکاماک به وجود می آید. توکاماک یک دستگاه حبس مغناطیسی است که کاندیدای اصلی برای راکتور همجوشی هسته ای بشمار می رود. دکتر ابراهیمی، مبدع این طرح اولیه در تحقیق خود می نویسد: من مدتی است که این ایده را در ذهنم می پرورانم. سال ۲۰۱۷ میلادی هنگامیکه روی نیمکتی نشسته بودم و درباره مشابهت های بین اگزوز خودرو و ذرات پرسرعت به وجود آمده در طرح NSTXفکر می کردم، این ایده به ذهنم رسید. طرح NSTX یکی از طرح های پیشرو همجوشی هسته ای در این آزمایشگاه است. بگفته این پژوهشگر ایرانی توکاماک طی عملیات خود حباب های مغناطیسی تولید می کند که پلاسموئید نام دارند و با سرعت ۲۰ کیلومتر برثانیه حرکت می کنند. همجوشی هسته ای قدرتی است که ستارگان و خورشید را به حرکت در می آورد. این امر عناصر نور را به شکل پلاسما ترکیب می کند تا مقدار زیادی انرژی به وجود بیاورد. اگر یک راکتور روی زمین برمبنای همین اصول بازسازی شود، ذخیره وسیعی از انرژی تمام نشدنی را برای تولید برق فراهم می آورد. شبیه سازی رایانشی نشان داد طرح اولیه ابراهیمی بسیار بهتر از پیشرانه های پلاسمایی فعلی عمل و اگزوزی تولید می کند که سرعت آن صدها کیلومتر برثانیه است و ۱۰ بار سریع تر از پیشرانه های دیگر بشمار می رود. بگفته این پژوهشگر ایرانی طرح اولیه مذکور بر طبق تحقیقات او درباره انرژی همجوشی شکل گرفته و گام بعدی او ساخت نمونه اولیه چنین پیشرانه ای است. این تحقیق در ژورنال پلاسما فیزیکس انتشار یافته است.
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب