صفر تا صد ضربه مغزی در ورزش
ایت بال: ضربه مغزی صدمه ای به مغز است كه طی آن در اثر ضربه، مغز در جمجمه تكان می خورد.
به گزارش ایت بال به نقل از ایسنا، ضربه مغزی صدمه ای به مغز است كه طی آن در اثر ضربه، مغز در جمجمه تكان می خور و لزوما فرد بلافاصله بعد از ضربه گرفتار بیهوشی نمی گردد و صرف نظر از سن، ورزشكار و غیر ورزشكار كه مشكوك به ضربه مغزی هستند باید سریع فعالیت خودرا قطع كنند. عاطفه محمدنژاد – نایب رییس بانوان هیات پزشكی ورزشی استان البرز در ادامه با تشریح كامل مسائل در رابطه با ضربه مغزی در ورزش، درباب هر آنچه بعد از این اتفاق باید مدنظر قرار گیرد، توضیح داد.
برنامه ای كامل از كارهای ورزشی
یك برنامه مناسب كارهای فیزیكی شامل تمرین های هوازی و تمرین های قدرتی است اما لزوما هر دوی آنها نباید در همان جلسه صورت گیرد. تركیب این دو به حفظ و بهبود وضعیت قدرت عضلات و سلامت ریوی قلبی كمك می نماید و كارهای منظم ورزشی سودمندتر از كارهای گسسته اما با شدت فراوان است.
بر اساس سفارش ACSM برای افراد سالم و بزرگسال كه در سال ۲۰۱۱ به روز شد، حداقل روزانه ۳۰ دقیقه كارهای فیزیكی با فشار متوسط (آن قدر كه فرد عرق كند اما همچنان بتواند صحبت نماید) برای پنج روز در هفته یا برای ۲۰ دقیقه كارهای به شدت پرفشار اما سه روز در هفته سفارش می شود و تركیب كارهای پرفشار و فشار متوسط می تواند نتیجه بهتری به همراه داشته باشد.
مثال هایی از كارهای هوازی شامل پیاده روی، دویدن، پله نوردی، دوچرخه سواری، قایقرانی، اسكی صحرا نوردی، شنا می شوند. بعلاوه، تمرین های قدرتی باید حداقل دو روز در هفته صورت گیرد، با هشت تا ۱۲ تكرار از هشت تا ۱۰ تمرین مختلف كه تمام عضلات و گروه های عضلانی بزرگ و اصلی را در بر گیرد. این گونه فعالیت و ورزش می تواند به همراه استفاده از وزنه، كش ها، توپ های درمانی و یا دستگاه باشد.
ضربه مغزی چیست؟
ضربه مغزی صدمه ای به مغز است كه توسط نیرویی ناگهانی به وجود آمده و در خیلی از ورزش ها رخ می دهد. نیازی نیست تا به سر یك ورزشكار ضربه وارد شده تا گرفتار ضربه مغزی شود. برخورد با افراد دیگر، توپ یا زمین از علل مرسوم این اتفاق هستند. در این شرایط مغز درون جمجمه تكان خورده و این تكان ناگهانی می تواند موجب تورم مغز شود.
كلاه خودهای ورزشی درمقابل لطمه های جدی از سر محافظت می كنند، اما لزوما از ضربه مغزی جلوگیری نمی كنند، حتی ممكنست بلافاصله بعد از این اتفاق خانواده، مربیان یا هم بازیان فرد متوجه وخامت اوضاع نشوند، پس اگر شك به ضربه مغزی وجود داشت باید حتما بازی قطع شود.
علائم ضربه مغزی
معمولا ضربه های سهمگین تر به سر، علایم جدی تری را نیز به همراه دارد كه بطور مثال می توان به خونریزی مغزی اشاره نمود. افراد در صورت داشتن یكی از علایم خطرناك گیجی و سردردهای تمام نشدنی، استفراغ، دوبینی و مردمك های نامتقارن، تغییر رفتار و زودرنجی و كج خلقی، خواب آلودگی یا كاهش سطح هوشیاری به مراقبتهای ویژه و اضطراری نیاز خواهند داشت.
سایر علایم ضربه مغزی كمتر مشخص هستند و در چهار دسته طبقه بندی می شوند كه شامل علایم فیزیكی؛ سردرد، تهوع، سرگیجه، مشكلات بینایی یا تعادل، حساسیت به نور یا صدا، علایم شناختی؛ احساس كندی یا گیجی، مشكلات تمركز، مشكلات یادآوری، علایم عاطفی؛ زودرنجی، غمگین بودن، عصبی بودن، بروز احساسات بیشتر از سابق، علایم در رابطه با خواب؛ خواب بیشتر یا كمتر از حد معمول، خواب آلودگی، به سختی خوابیدن هستند.
تشخیص ضربه مغزی
با فرض اینكه ورزشكار لطمه دیده هیچ كدام از علایم جدی ضربه مغزی را بروز نداده است، به سی تی اسكن یا MRI نیازی نخواهد داشت. هم اكنون هیچ تست تصویر برداری وجود ندارد كه بتواند ضربه مغزی را تشخیص دهد. پزشك درباره علایم بیمار سوالاتی می پرس؛ آزمایش فیزیكی نورولوژیك و شاید تست تعادل می گیرد و ممكنست كه تصمیم بگیرد تا تست سرعت روانی یا همان تست نورو سایكولوژی را انجام دهد. در صورتیكه این تست ها پیش از لطمه نیز انجام شده باشند می توان با مقایسه نتایج تست های قبل و پس از ضربه به بهترین نتیجه رسید.
درمان ضربه مغزی
متاسفانه افراد مبتلا به ضربه مغزی رفتار و چهره نرمالی دارند. پس دشوار است كه به آنها و خانواده شان توضیح دهید گرفتار ضربه مغزی شده ان، مانند هر عضو لطمه دیده بدن مغز در این شرایط باید استراحت كند. در طول ریكاوری ورزشكاران نباید تحرك چندانی كه منجر به افزایش ضربان قلب شده، داشته باشند و در عین حال نباید كارهای ذهنی مانند تكلیف های دانشگاه و مدرسه كه به تمركز نیاز دارند انجام داد.
پزشكان معمولا سفارش می كنند كه كارهایی كه نیاز به كارهای ذهنی دارد كمتر صورت گیرد اما در بعضی موارد مغز كاملا باید در استراحت باشد، یعنی بدون فكر یا حتی كارهای مانند نوشتن پیامك و بازی های ویدئویی. با ریكاوری مغز كارهای شناختی به مرور باز می گردد و تنها زمانی كه در شرایط استراحت، مغز فعالیت كاملا نرمالی داشته و هیچ كدام از علایم فوق وجود نداشته باشد، ورزشكار می تواند ورزش را از سر گیرد.
بیشتر افرادی كه ضربه مغزی شده اند در طول ۷-۱۴ روز بهبود می یابند. برخی افراد برای بهبود به زمان طولانی تری نیاز دارند و برخی هیچ گاه به شرایط كاملا عادی باز نمی گردند. ضربه مغزی مجدد می تواند با لطمه های جدی ترو دوران نقاهت طولانی تر همراه باشد. ضربه مغزی مجدد زمانی كه هنوز مغز كاملا بهبود نیافته است می تواند كشنده بوده و موجب تورم سریع مغز و سندروم اثر دوم شود.
بازگشت به ورزش
فرآیند بازگشت تمرین پس از ضربه مغزی پس از بهبود تمام علایم در استراحت و فعالیت مغز شروع می شود. سپس ورزشكار می تواند به صورت تدریجی طی پنج روز فعالیت ورزشی خودرا آغاز كند. باید توجه داشت در صورت بروز هر علامتی در هر كدام از این مراحل باید فعالیت را قطع و به پزشك رجوع كرد.
در روز اول؛ كارهای آرام، مانند پباده روی یا آهسته دویدن، در روز دوم؛ افزایش فعالیت مانند دویدن یا دوچرخه سواری، در روز سوم؛ ورزش های سنگین بدون تماس با دیگران مانند دوی سرعت، در روز چهارم؛ ورزش های تماسی تحت نظارت و مراقبت دقیق و در روز پنجم؛ شركت كامل در تمام فعالیت ها مدنظر قرار گیرد.
سود ورزش كردن چیست؟
افرادی كه از نظر فیزیكی تحریك بیشتری دارند بیشتر زندگی می كنند و زندگی سالم تری خواهند داشت. تحقیقات نشان داده است كه فعالیت فیزیكی با شدت مناسب مانند ۳۰ دقیقه پیاده روی سریع در روز بطور شایان توجهی بر طول عمر تأثیر می گذارد، حتی افرادی كه دارای ریسك فاكتورهایی مانند فشار خون بالا و دیابت هستند و یا حتی دخانیات مصرف می كنند نیز می توانند از فواید ورزش منظم بهره مند شوند.
همان گونه كه خیلی از متخصصین تغذیه اعلام نموده اند، ورزش می تواند به كنترل و كاهش وزن كمك نماید. حتی ورزش منظم می تواند فشار و كلسترول خون را را كاهش داده وقند خون را كنترل كند و موجب ساخت استخوان های قوی تر و متراكم تر شود.
گام اول
قبل از شروع یك برنامه ورزشی، آزمایش بررسی فیتنس داده یا به مرور سطح فعالیت خودرا افزایش دهید. سوالات زیر را در نظر داشته باشید. سوالاتی كه در ادامه تحت عنوان آمادگی فعالیت فیزیكی (PAR-Q) مطرح می شود به شما كمك می نماید كه تعیین كنید آیا برای شروع یك برنامه منظم ورزشی آماده هستید یا خیر؟
آیا پزشك تاكنون به شما گفته است كه گرفتار بیماری قلبی هستید یا به شما سفارش كرده است كه تنها باید ورزش خاصی را پیگیری كنید؟ آیا در حین فعالیت فیزیكی احساس درد دارید؟ آیا در ماه گذشته در زمان هایی كه تحرك نداشته اید دردی در قفسه سینه خود احساس كرده اید؟ آیا تعادل خودرا در نتیجه سرگیجه از دست داده اید؟ آیا تاكنون بیهوش شده اید؟ آیا گرفتار مشكلات استخوانی یا مفصلی هستید كه با ورزش یا ورزش های خاصی بدتر شوند؟ آیا هم اكنون پزشك برای شما داروی فشار خون یا داروهایی برای بیماری های قلبی تجویز كرده است؟ آیا خودتان دلیلی برای آنكه نباید ورزش كنید به نظرتان می رسد؟
اگر پاسخ یك یا چند سوال بالا مثبت است، اگر بالای ۴۰ سال سن دارید و بتازگی ورزش نكرده اید و یا اگر از سلامتی خود نگرانید پیش از شروع ورزش با پزشك مشورت كنید و اگر پاسخ تمام سوالات فوق منفی است می توانید ورزش را شروع كنید.
قبل از ورزش
افراد پیش از شروع هر فعالیت ورزشی همچون كارهایی كه ذكر شد باید تحت ارزیابی های پزشكی قرار گیرند تا بتوانند فعالیت خودرا آغاز كنند. تمام ورزش ها برای همه افراد مناسب نیستند و برخی از برنامه های ورزشی می توانند موجب لطمه و مصدومیت شوند. كارهای جسمی باید با سرعت مناسب انجام شوند، اگر فردی احساس درد یا ناراحتی كرد باید سریعا ورزش را قطع كند و در این شرایط حتما باید به پزشك رجوع كرد.
منبع: ایت بال
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب